W badanym w 2018 roku kurhanie nr 7 z okresu wędrówek ludów odkryto około 31 popielnic (kilka było zniszczonych przez wkopanie następnych, stąd trudno na razie ocenić ich liczbę). Dwadzieścia osiem z nich było zachowanych na tyle dobrze, że po zabezpieczeniu bandażami wyjęto je w całości i przewieziono do bazy. Tak samo postąpiono z dużym skupiskiem kości grobu jamowego (obiekt 269).

Podczas badań, w bazie wyeksplorowano dwie popielnice. Następnych siedem urn i grób jamowy rozebrano na jesieni i zimą w Instytucie Archeologii. Część prac w Instytucie prowadzili uczestnicy badań, a część prowadzona była w ramach zajęć pt. Ceramika germańska i bałtyjska od wczesnej epoki żelaza po początek okresu wczesnego średniowiecza (prowadzący Paweł Szymański).

Eksploracja popielnic jest zwykle dość długotrwała. Przepalone kości zalegające w naczyniach eksploruje się warstwami, żeby następnie zarejestrować ewentualny układ szczątków w naczyniu (często widoczne jest umieszczenie na górze fragmentów czaszki, a niżej kości nóg zmarłego). Silnie spękana ceramika wymaga odpowiedniego odczyszczenia i zabezpieczenia, a następnie spakowania, bowiem zwykłe zsypanie fragmentów do torebki spowodowałoby zniszczenie wielu z nich i następnie problemy z wyklejeniem naczynia.

Całość eksploracji dokumentowana była fotograficznie, opisowo oraz rysunkowo (wykonywanie rysunków planów i przekrojów).

Podczas prac, w dziewięciu popielnicach i grobie jamowym odkryto cztery zapinki brązowe oraz jedną żelazną, dwie sprzączki brązowe i okucie końca pasa oraz dwa paciorki bursztynowe. Jest to zestaw zabytków bardzo charakterystyczny dla popielnic z okresu wędrówek ludów.

Paweł Szymański